Je kent het wel, je ziet prachtige foto’s van een plek op Instagram en wilt daar ook heen. Voor ons gooide covid-19 eerst al roet in het eten omdat we niet meer naar Vietnam konden. Om toch op vakantie te kunnen hadden we besloten om gewoon met de auto weg te gaan. In eerste instantie zouden we via Duitsland naar Oostenrijk en Zwitserland gaan maar we kwamen er al snel achter dat een vignet voor Zwitserland wel erg duur was. We hadden dus besloten om alleen Duitsland en Oostenrijk te pakken. In deze blog ga ik jullie vertellen hoe het helemaal mis ging in Hallstatt.
Bergen en de Mondsee
We zouden op onze eerste dag in Oostenrijk meteen naar Hallstatt rijden. We hadden dit zo uitgedokterd door in Duitsland al aan de juiste kant te zitten, zo konden we binnen enkele uren in Hallstatt zijn. Op onze weg naar Hallstatt kwamen we langs allemaal prachtige bergen en meertjes zoals op de foto hieronder. Deze foto is genomen bij de Mondsee. We hebben dan ook lekker vaak gestopt omdat ik wat foto’s wou maken, je bent per slot van rekening niet voor niets met de auto op vakantie gegaan. De flexibiliteit van een auto is voor mij toch wel een heel groot voordeel.
Hallstatt
Na een rit van een aantal uur kwamen we in de buurt van Hallstatt. We hadden nog een aantal kilometers te gaan maar het stond langs de weg al helemaal vol met auto’s, fijn we waren niet de enigste die naar Hallstatt wouden. Het zei ons toen nog niet zoveel, het weer was niet denderend dus ik wou gewoon parken bij het stadje zoals we bij elk uitje konden doen.
Eenmaal in de tunnel begon er een file waar we toch zeker een tijd in hebben gestaan. Na de tunnel kwam je blijkbaar meteen bij het stadje uit waar het vol stond met verkeersregelaars. De verkeersregelaars verwezen iedereen meteen door omdat je nergens meer kon parkeren. Leuk we hadden net een glimp opgevangen van het stadje en we werden er alweer uit gebonjourd. Je kon tussendoor nergens stoppen dus er zat niks anders op dan doorrijden tot we een parkeerplek zouden zien. Ongeveer 3 kilometer verder aan de andere kant van de stad stonden de parkeerplekken nog steeds vol.
Ik wou niet met lege handen naar huis omdat ik het plekje toch wel erg mooi vond. Nadat ik de auto aan de kant had gezet om op Google Maps te kijken kwam ik tot de conclusie dat we aan de andere kant van het meertje moesten zijn. Daar kon ik de perfecte foto van Hallstatt maken. Zogezegd zo gedaan, wij via een dunne weg naar een nog dunnere weg om uiteindelijk over het grind naar de bestemming te rijden. Om het nog erger te maken begon het ook nog eens te regenen waardoor onze ‘mood’ al helemaal door de grond was gezakt. Toen het weer enigszins te doen was zijn we naar een plekje gelopen waar ik toch wel een erg mooi uitzicht over de stad had, dit heeft dan ook de omslagfoto van deze blog opgeleverd.
Terwijl we foto’s aan het maken waren kwamen we er ook achter dat er een veerboot vanaf hier vertrekt naar de andere kant toe. Dit was natuurlijk de perfecte oplossing om toch al die toeristen naar Hallstatt te krijgen. Hoe leuk het ons ook had geleken om de veerboot te pakken, hebben we dit toch maar overgeslagen omdat het stroomde van de regen en we nog een drukke planning hadden.
Owja, het leuke was dat we ook weer terug moesten via de tunnel waardoor we weer in de file stonden. Wat dat betreft is het stadje niet berekend op zoveel toeristen. Hiermee komt er een einde aan dit verhaal, heb jij ook ooit zoiets meegemaakt? Laat het mij dan weten in de comments.
Wil je meer lezen over mijn vakanties in Oostenrijk of wil je handige tips? Lees dan mijn andere blogs over Oostenrijk.
